Istilah "anjing bela jinak" pada amnya digunakan untuk kedua-dua keragaman bela jinak dan jalang.

Istilah "anjing" merupakan kata bahasa Melayu yang asli dan wujud dalam loghat bahasa Melayu yang lain seperti anjiang bahasa Minangkabau. Istilah ini telah menggantikan "asu" sebagai perkataan umum untuk binatang ini dalam bahasa Melayu di Malaysia, di Singapura, di Brunei mahupun di Indonesia. Perkataan "asu" pula merupakan perkataan umum untuk "anjing" dalam bahasa-bahasa Austronesia dan berpunca daripada "*(w)asu" dalam bahasa Proto-Austronesia[21][22] dan sepunca dengan bahasa lain seperti aso bahasa Tagalog, asu bahasa Jawa dan asèë bahasa Aceh.

"Anjing", seperti binatang lain, mempunyai penjodoh bilangan yang sama, iaitu "ekor".

Kumpulan anjing, terutamanya yang liar seperti serigala, dipanggil "kawanan".

Istilah "anak anjing" pula digunakan kepada anjing muda berumur dari kelahiran sehingga satu tahun, manakala sekumpulan anak anjing seibu dan biasanya sebapa pada satu kelahiran dipanggil perinduk.

Untuk kegunaan lain istilah anjing, lihat Anjing (nyahkekaburan).